اتصالات تیر به ستون از اجزای مهم در سازه ها بوده که لنگرهای خمشی و نیروها را بین تیرها و ستون ها انتقال می‌دهند. عملکرد سازه های بتن مسلح به طور خاصی وابسته به رفتار اتصالات بوده و خرابی این اجزاء سبب از دست رفتن شکل پذیری، جذب انرژی و در نتیجه خرابی کلی سازه می‌شود. به این دلیل آئین نامه ها جهت تأمین مقاومت برشی و تقویت محصورشدگی ناحیه اتصال، جزئیات میلگردگذاری خاصی را در این ناحیه ارائه نموده اند. متاسفانه در بسیاری از سازه ها به دلایلی از قبیل اجرای راحت‌ تر، میلگردهای عرضی ناحیه اتصال اجرا نشده که این موضوع سبب پاسخ نامناسب سازه در برابر بارهای لرزه ای و در نتیجه خرابی برشی ناحیه اتصال می‌شود. این شکست برشی اغلب در اتصالات خارجی به علت محصورشدگی کمتر توسط اعضای متصل شونده رخ میدهد.

نحوه ارزیابی ظرفیت ناحیه اتصال فاقد میلگردهای عرضی یکی از چالش‌های مهندسی برای ارزیابی دقیق سازه‌های موجود است. در این پژوهش که به همت رضا مشهدی، محمدعلی داستان دیزناب وفریبرز تهرانی انجام شده روش نوینی جهت ارزیابی ظرفیت این نوع از اتصالات بر مبنای مطالعات آزمایشگاهی و ارزیابی احتمالاتی ارائه شده است. همچنین رابطه پیشنهادی این پژوهش با روابط آئین نامه‌ای موجود و مطالعات پیشین مورد مقایسه قرار گرفته و مشاهده شده است که رابطه پیشنهادی  نتایج به مراتب بهتری در محاسبه مقاومت برشی ارائه اتصالات خارجی فاقد آرماتور عرضی ارائه می‌دهد.

نتایج این پژوهش در مجله « Journal of Structural Engineering» به چاپ رسیده است. این مجله Q1 با ضریب تاثیر 312/3 جزء انتشارات انجمن مهندسی عمران آمریکا (ASCE) و یکی از منابع معتبر در بروز رسانی آیین‌نامه‌های طراحی ساختمان است. شایان ذکر است که برای اولین بار دانشگاه اراک موفق به چاپ مقاله در مجلات انتشارات انجمن مهندسی عمران آمریکا (ASCE) شده است.