به گزارش روابط عمومی دانشگاه اراک، تیم تحقیقاتی گروه شیمی دانشگاه اراک متشکل از دکتر جواد ذوالقرنین عضو هیات علمی گروه شیمی دانشگاه اراک و مهدیه راستگردانی و سعیده درمنکی فراهانی از دانشجویان دکترای رشته شیمی دانشگاه اراک ، موفق به سنتز یک چارچوب فلز-آلی جدید و به کارگیری نانوساختاری کامپوزیتی جهت کاربرد در حذف آلاینده های مختلف آب شده اند. دکتر جواد ذوالقرنین در مصاحبه با روابط عمومی دانشگاه اراک در توصیف تفاوت های این طرح با نمونه های مشابه اظهار کرد: ویژگی مهم سنتز این ترکیب این است که برخلاف اکثر چارچوب های فلز-آلی که در مراحل سنتز آنها از حلال های آلی استفاده می شود و نیاز به دما و یا فشار بالا دارند و تهیه آنها یک یا چند روز زمان می برد، در سنتز این ماده تنها حلال مورد استفاده در تمامی مراحل، آب است و مراحل سنتز به سادگی در دما و فشار محیط و زمان بسیار کوتاهی قابل انجام می باشد. به علاوه روند سنتز تکرار پذیر است و در ادامه کار برای کاربردهای جذب سطحی، از حاصل بیش از سی بار سنتز این ترکیب در روزهای متفاوت بکار گرفته شد که نتایج آن مطلوب بود.  مزیت دیگر این ترکیب به عنوان جاذب، ظرفیت بالای جذب آلاینده موردنظر است که سبب می شود ضمن مصرف مقدار کمتری از آن، مقدار قابل توجهی از آلاینده روی سطح آن قرار بگیرد که در نتیجه این عمل صرفه اقتصادی و مشکلات کمتر در ایجاد و بازیابی جاذب های آلوده به آلاینده است. وی درمورد شیوه اجرایی این فرآیند اظهار کرد: . در اولین گام های تحقیقاتی، کاربرد این ترکیب جدید برای حذف رنگ سمی و سرطان زای قرمز کنگو از آب مورد بررسی قرار گرفت و شرایط حذف با کمک روش های طرح آزمایش آماری بهینه سازی شد. جذب¬ سطحی فرآیندی است که در آن آلاینده به عنوان جذب شونده بر روی سطح ماده‌ی جامدی به عنوان جاذب، متمرکز می‌شوند. فرآیند جذب سطحی به دلیل مزایایی چون هزینه‌ی کم‌تر، کاربردهای زیاد، طراحی ساده، عمل کرد آسان، تولید مواد ثانویه کم ضرر، سادگی اصلاح جاذب های حاوی جذب شونده، روشی مؤثر و کار‌آمد برشمرده می‌شود و از این جهات بر دیگر روش های حذف آلاینده ها برتری دارد. بخش مهمی از روش جذب سطحی، انتخاب جاذبی کارآمد و موثر برای ماده مورد هدف برای جذب است. چارچوب‌های فلز-آلی به عنوان دسته جدیدی از مواد نانو متخلخل، از جمله موادی هستند که برای جذب آلاینده‌ها به کار می روند.  دکتر ذوالقرنین با اشاره به نتایج مطلوب اجرای این روش تصریح کرد: در سال¬های اخیر بخش صنعتی در میان بسیاری از زمینه های کاربرد ترکیبات چارچوب فلز-آلی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. تخلخل بالا و عدم وجود حجم پنهان در این دسته ترکیبات به طور عمده آن ها را برای کاربردهای خاص حجم مانند جذب سطحی، جداسازی، اهداف تصفیه و کاتالیزور بسیار مفید می سازد. در حال حاضر نشان داده شده است که پتانسیل قابل توجهی برای جداسازی گاز، تصفیه و ذخیره و جذب گازهایی مانند هیدروژن، کربن دی اکسید، متان و اکسیژن در کاربردهای انرژی و سایر کاربردهای صنعتی مختلف دارند و در این زمینه خوشبختانه، بسیاری از ترکیبات  جدید کارآمد مرزهای آزمایشگاهی را شکسته¬اند و تکامل یافته¬اند اما هنوز گزارشی از کاربرد صنعتی این دسته ترکیبات جهت تصفیه آب از آلاینده ها یافت نشده است. نتایج این پژوهش این تحقیق در مجله Environmental Research از انتشارات Elsevier با ضریب تاثیر 5.715  (IF) و امتیاز Q1  و در ادامه در مجله معتبر Microchemical Journal از انتشارات  Elsevier که از مجله های معتبر شیمی تجزیه است با  ضریب تاثیر (IF)3.594 به چاپ رسیده است. لینک های دسترسی به مقالات: https://doi.org/10.1016/j.envres.2019.109054 https://doi.org/10.1016/j.microc.2020.104717    

حذف آلاینده های زیان آور از آب و پساب به وسیله نانو ساختار کامپوزیتی و چارچوب فلز- آلی جدید

گروه تحقیقاتی شیمی دانشگاه اراک،روش نوینی در تصفیه آب ارائه کردند.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه اراک، تیم تحقیقاتی گروه شیمی دانشگاه اراک متشکل از دکتر جواد ذوالقرنین عضو هیات علمی گروه شیمی دانشگاه اراک و مهدیه راستگردانی و سعیده درمنکی فراهانی از دانشجویان دکترای رشته شیمی دانشگاه اراک ، موفق به سنتز یک چارچوب فلز-آلی جدید و به کارگیری نانوساختاری کامپوزیتی جهت کاربرد در حذف آلاینده های مختلف آب شده اند.
دکتر جواد ذوالقرنین در مصاحبه با روابط عمومی دانشگاه اراک در توصیف تفاوت های این طرح با نمونه های مشابه اظهار کرد: ویژگی مهم سنتز این ترکیب این است که برخلاف اکثر چارچوب های فلز-آلی که در مراحل سنتز آنها از حلال های آلی استفاده می شود و نیاز به دما و یا فشار بالا دارند و تهیه آنها یک یا چند روز زمان می برد، در سنتز این ماده تنها حلال مورد استفاده در تمامی مراحل، آب است و مراحل سنتز به سادگی در دما و فشار محیط و زمان بسیار کوتاهی قابل انجام می باشد. به علاوه روند سنتز تکرار پذیر است و در ادامه کار برای کاربردهای جذب سطحی، از حاصل بیش از سی بار سنتز این ترکیب در روزهای متفاوت بکار گرفته شد که نتایج آن مطلوب بود.
 مزیت دیگر این ترکیب به عنوان جاذب، ظرفیت بالای جذب آلاینده موردنظر است که سبب می شود ضمن مصرف مقدار کمتری از آن، مقدار قابل توجهی از آلاینده روی سطح آن قرار بگیرد که در نتیجه این عمل صرفه اقتصادی و مشکلات کمتر در ایجاد و بازیابی جاذب های آلوده به آلاینده است.



وی درمورد شیوه اجرایی این فرآیند اظهار کرد: . در اولین گام های تحقیقاتی، کاربرد این ترکیب جدید برای حذف رنگ سمی و سرطان زای قرمز کنگو از آب مورد بررسی قرار گرفت و شرایط حذف با کمک روش های طرح آزمایش آماری بهینه سازی شد.
جذب¬ سطحی فرآیندی است که در آن آلاینده به عنوان جذب شونده بر روی سطح ماده‌ی جامدی به عنوان جاذب، متمرکز می‌شوند. فرآیند جذب سطحی به دلیل مزایایی چون هزینه‌ی کم‌تر، کاربردهای زیاد، طراحی ساده، عمل کرد آسان، تولید مواد ثانویه کم ضرر، سادگی اصلاح جاذب های حاوی جذب شونده، روشی مؤثر و کار‌آمد برشمرده می‌شود و از این جهات بر دیگر روش های حذف آلاینده ها برتری دارد. بخش مهمی از روش جذب سطحی، انتخاب جاذبی کارآمد و موثر برای ماده مورد هدف برای جذب است. چارچوب‌های فلز-آلی به عنوان دسته جدیدی از مواد نانو متخلخل، از جمله موادی هستند که برای جذب آلاینده‌ها به کار می روند.
 دکتر ذوالقرنین با اشاره به نتایج مطلوب اجرای این روش تصریح کرد: در سال¬های اخیر بخش صنعتی در میان بسیاری از زمینه های کاربرد ترکیبات چارچوب فلز-آلی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. تخلخل بالا و عدم وجود حجم پنهان در این دسته ترکیبات به طور عمده آن ها را برای کاربردهای خاص حجم مانند جذب سطحی، جداسازی، اهداف تصفیه و کاتالیزور بسیار مفید می سازد. در حال حاضر نشان داده شده است که پتانسیل قابل توجهی برای جداسازی گاز، تصفیه و ذخیره و جذب گازهایی مانند هیدروژن، کربن دی اکسید، متان و اکسیژن در کاربردهای انرژی و سایر کاربردهای صنعتی مختلف دارند و در این زمینه خوشبختانه، بسیاری از ترکیبات  جدید کارآمد مرزهای آزمایشگاهی را شکسته¬اند و تکامل یافته¬اند اما هنوز گزارشی از کاربرد صنعتی این دسته ترکیبات جهت تصفیه آب از آلاینده ها یافت نشده است.
نتایج این پژوهش این تحقیق در مجله Environmental Research از انتشارات Elsevier با ضریب تاثیر 5.715  (IF) و امتیاز Q1  و در ادامه در مجله معتبر Microchemical Journal از انتشارات  Elsevier که از مجله های معتبر شیمی تجزیه است با  ضریب تاثیر (IF)3.594 به چاپ رسیده است.

لینک های دسترسی به مقالات: